Afscheid:
Afscheid van Jacques van Houtert
  Nadat ik tot de conclusie was gekomen dat ik geen carriére ambieerde bij de Koninklijke Luchtmacht, heb ik me aangemeld bij de PABO. Van wapenrok naar aanwijsstok dus. Dat bleek een verstandige beslissing. Naarmate de jaren vorderden werd ik steeds enthousiaster voor het onderwijs. Eerst 17 jaar als groepsleerkracht, daarna 21 jaar als directeur. Als leerkracht merkte ik dat ik voor kinderen graag het verschil wilde maken. Zoveel mogelijk aansluiten op al die verschillende persoontjes, met verschillende achtergronden én met verschillende talenten. Als directeur heb ik mijn focus verlegd naar mijn teams. Proberen mensen in hun kracht te laten werken, passend leiderschap zeg maar. Ik denk dat ik een goed oog had voor de talenten van mijn leerkrachten.

Na drie scholenstichtingen kwam ik terecht bij Voila, toen nog de BKB. De vrij unieke samenstelling openbaar/katholiek/protestant sprak me meteen aan. Ik wens Voila toe dat ze deze voortrekkersrol in de (verre) toekomst kan benutten. Weg met de zuilen, gewoon 6/7 grote scholen, die ook recht kunnen doen aan ieders levensbeschouwelijke keuze. Een mooie kans voor Voila is ook dat het bestuur openstaat voor de ontwikkeling van scholen naar IKC’s, (integraal kindcentrum) waardoor kinderen nog meer ontwikkelingsmogelijkheden kunnen krijgen. Na drie jaar Albert Heijn, twee jaar defensie en 38 jaar onderwijs mag ik nieuwe keuzes maken. Lanterfanten, hobbyen of toch nog een andere tak van sport? Een combi van die drie denk ik. Ik wens alle Voila-mensen gewoon het allerbeste en bedank iedereen waarmee ik heb mogen werken voor een hele mooie tijd.

Jacques van Houtert